Odebrałam...

...odebrałam, odebrałam !!! Oprawioną Damulkę od Pana Ramkowego. Zanim jednak znów będę się chwaliła, chcę Wam wszystkim bardzo podziękować za słowa uznania. To mój (jak na razie) najbardziej pracochłonny haft. Tym bardziej cieszą mnie Wasze słowa. Każdy komentarz był dla mnie jak wisienka na torcie. To już ostatnia odsłona tej pracy, obiecuję, ze nie będę już nikogo więcej zamęczała. Powiem Wam, że zawsze mam mieszane uczucia rozstając się z pracą nad czymś, czemu poświęcałam wszystkie wolne chwile. Z jednej strony bardzo się cieszę i jestem z siebie dumna, z drugiej... jakoś tak dziwnie żal. No nic, na bok smutki. Oto ostatnia odsłona. Próbowałam uchwycić naturalne kolory ale mój aparat nie daje rady. Wstawiam więc zdjęcie robione przy oknie bez lampy (to jaśniejsze) i z dala od okna, ale z lampą. Oryginał mieści się gdzieś pomiędzy.

Długo czekałam na oprawę bo oczywiście wybrałam ramy, których Pan Ramkowy nie miał w pracowni. To znaczy tych zielonkawych, zewnętrznych nie było. Te jasne, przecierane i owszem,były, ale ja sobie wymyśliłam podwójną ramę i chyba dobrze zrobiłam. Jestem bardzo zadowolona z efektu.

 

Bardzo bałam się wykończenia tej pracy. Od początku martwił mnie szal. Okazało się, ze cording jest w rzeczywistości prościutki. Cieszę się, że przy okazji nauczyłam się czegoś nowego. Moje "sznureczki" szalowe w zbliżeniu wyglądają tak:

a niżej bukiet, któremu bardzo mozolnie dodawałam mnóstwo supełków:

Jeszcze raz bardzo Wam dziękuję za przemiłe komentarze.